Selamdan Vuslata

Günleri sayıyoruz Medine hasretiyle
Her gün bir yıl oluyor âşıkın hesabiyle

Nasip olup da bir gün şehre vasıl olunca
Gözler yaş ile kalpler heyecanla dolunca

Koşuyoruz Ravza’ya sen oradasın diye
Dudağımız eline değmiyor bilmem niye

Ahmed Rifâî için uzanan nurdan eli
Aşıkların hasreti ebedi ve ezeli

Biz de sarılıp öpmek isteriz doya doya
Ey şefaat madeni bizi nurunla boya

Toprak duvar ve kubbe mübarek vücudunu
Çepeçevre kuşatmış engelliyor cûdunu

Ama Rabbim dilerse sen şefaat edersen
“Madem diledin peki al elimi öp” dersen

Dünyalar bizim olur belki ruhumuz uçar
Gurbet elinden kaçar vuslata kanat açar

Ama yine de şükür biz bu kadar yaklaştık
Nasip oldu ziyaret dağlar denizler aştık

Dönüp yeşil kubbene okuduk salât selam
İşitenler işitti dedin “aleyküm selam”

Selamı işiten ruh nurdan atına bindi
Senin mübarek ruhun tenezzül edip indi

Bize uygun makamda ruhlar Ruh’a kavuştu
Fısıldadın –Sevgilim- kulağımıza muştu:

“Bu aşk ile yaşayın cennette bekliyorum
Orada kavuşunca ayrılık yok” diyorum

Hayreddin Karaman
13.Mart.2011 – Medine